یاد ش بخیر ... چه روزهایی بود .... روزهایی پر از امید و آرزو .... همه تو فکر یک نفر ... یک ناجی ... بهش میگفتن سید ه سبز پوش ... نمیدونم اشتباه یا درست ... نتیچه اش رو هم کاری ندارم ... در مورد اینکه چی میشه هم بی نظرم ... ولی وقتی حرف او روزها میشه دو تا چیز از یادم نمیره :
اول ندا ... دوم برق چشم مردم ( برقی حاکی از امید )
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر